پردازش ابری چیست؟

ابر اصطلاحی که امروزه زیاد مورد استفاده قرار می‌گیرد. تا حدی که معنای آن در طی سالها فراموش شده است. ابر دقیقا چیست؟ چرا دانستن در موردش اهمیت دارد؟ و چه معنایی برای ما دارد؟
ازین اصطلاح نترسید. در نگاه اول عبارت “ابر هیبریدی” و کلمات اختصاری مانند SaaS ممکن است یک زبان بیگانه به نظر برسد، اما به شما قول می‌دهیم که در واقع بسیار راحت هستند. به خواندن ادامه بدهید تا به شما ثابت کنم.

تولد ابر

در حالی که رایانش ابری بیشتر یک اصطلاح قرن بیست و یکمی می‌باشد، ریشه ی این مفهوم به ۱۹۵۰ برمی‌گردد. اتاقهای بزرگ سرور را بخاطر بیاورید که با پردازنده‌های مرکزی و کامپیوترهای غول آسا پر شده بود. پردازنده‌های مرکزی با چندین کاربر از طریق خطوط اینترنتی به اشتراک گذاشته می‌شدند، در حالی که بیشتر محاسبات توسط خود پردازنده ها انجام می‌شد.

این ایده را تصور کنید با شرایطی که بین پردازنده مرکزی و شبکه اینترنتی فاصله ی زیادی وجود دارد، در این‌ حال ایده ی رایانش ابری، ذخیره سازی و دیگر سرویس‌های امروزه ابر بسیار ترسناکی بنطر می‌رسد.
یک ابر مجموعه گسترده ای از کامپیوترهایی است که با هم در ارتباطند و باید به صورت یک اکوسیستم جداگانه کار کنند.
ابرها برای ارائه یک یا چند سرویس (مانند ذخیره داده، تحویل محتوا و یا برنامه ها) پیکبرندی شده اند و کاربران مانند شما و من از راه دور به این سوریس ها دسترسی دارند.
نتیجه این است که کاربران میتوانند بدون نیاز به دسترسی به بخش تنظیمات و یا نگهداری ابر به توانایی های ابر برای اهداف خاص دسترسی داشته باشند.

اما چرا اصطلاح ابر انتخاب شده است، کسی به درستی نمیداند، اما تصور یک جواب قابل قبول دشوار نیست. اگر از فاصله دور به توده های عظیمی از واحدهای فردی نگاه کنید آن را به صورت ابری منحصر بفرد مشاهده می‌کنید. به توده ای از ملخ و خفاش ها فکر کنید. خب، میشود این توده را در مورد کامپیوترها نیز متصور شد.

انواع ابر و معانی آنها

ابرها معمولا به دو دسته طبقه بندی میشوند: گسترش یا خدمات

گسترش هوشمند، با چهار دسته بندی:

ابر خصوصی: ابرها خصوصی برای استفاده توسط واحد یا سازمان برای استفاده داخلی، وجود دارد. با وجود این، هنوز باید ابر را به عنوان یک ابر تعریف کنیم. مدیریت یک ابر خصوصی می‌تواند به صورت داخلی (توسط سازمان با استفاده از ابر) و یا توسط یک شخص سوم (کسی که ابر را اداره می‌کند) باشد.

ابر عمومی: ابرهای عمومی مشخصا برای عموم قابل دسترسی هستند. از لحاظ ساختار تفاوت زیادی بین ابر خصوصی و ابر عمومی به جز محدودیتهای دسترسی وجود ندارد. یکی از مثالهای محبوب دراپ باکس است.

ابر هیبریدی (ترکیبی): هنگامی که یک ارائه دهنده ابر ترکیبی از ابرهای خصوصی و عمومی ارائه میدهد ، به عنوان یک ابر ترکیبی شناخته میشود. این مورد میتواند زمانی رخ دهد که بطور مثال دو ابر جداگانه برای عملکردی مشترک با یکدیگر متصل شوند و یا زمانی که یک شرکت خاص تماکل و گسترش میابد تا خدمات اضافی ارائه دهد.

ابر گروهی: زمانی که یک ابر خصوصی در بین چندین نهاد و یا سازمان به اشتراک گذاشته میشود تبدیل به یک ابر گروهی میشود. یا اگر از زاویه دیگری به آن نگاه کنیم، یک ابر گروهی یعنی ابر نیمه عمومی که برای مجموعه خاصی از نهادها یا سازمان محدود شده است.

خدمات ابر در حال تکامل و پیشرفت هستند:

زیر ساخت به عنوان یک سرویس IaaS: هنگامی که سرویس ارائه شده توسط یک ابر، منابع محاسبات را شامل می‌شود. برای مثال سخت افزار سرور، پهنای باند شبکه، و یا سیستم متعادل کننده بار، و سپس ارائه خدمات. یکی از مثال های مشهور خدمات وب آمازون است.

پلتفرم به عنوان یک سرویس PaaS: زمانی که یک ابر محیطی فراهم می‌کند که کاربران می‌توانند برای توسعه نرم افزار از آن استفاده کنند، یعنی یک پلتفرم ارائه داده است. این برای کاربرانی که واقعا مایل هستند به تمرکز بر توسعه دادن برنامه‌هایشان بدون نیاز به خرید و یا مدیریت سخت افزار و نرم افزارهای پایه ای که پلتفرم را اجرا می‌کنند، مفید است. مثال این مورد نیز force.com است.

نرم افزار به عنوان یک سوریس SaaS: سرویس که توسط یک ابر دسترسی کاربران به برنامه‌ها و نرم‌افزارهای موجود در ابر را ممکن می‌سازد و سرویسی معمول‌تر است. مثال محبوب عبارت است از Gmail، basecamp و Netflix.

آینده رایانش ابری

با توجه به اینکه تکنولوژی چه کاری می‌تواند انجام دهد ، اگر لحظه‌ای در مورد آن فکر کنید ، واقعا شگفت انگیز است که چقدر در این دوره به آن وابسته هستیم. نرم افزارهای موبایل اغلب پشتیبان‌گیری (بک آپ) ها را روی ابر ذخیره می‌کنند چه دراپ باکس، گوگل درایو و یا چیزهای دیگر. زیر ساخت ابر، چیزی است که اجازه می‌دهد نام های بزرگی مانند آمازون و یوتیوب بتوانند مطالب خود را به سرعت به کاربران ارائه دهند. بدون ابرها، نمی‌توانستیم نیمی از نرم افزارهای موجود در وب را در اختیار داشته باشیم. مهم‌تر آینده رایانش ابری چگونه خواهد بود؟ برای ما چه معنایی خواهد داشت؟

خطرات امنیتی، ذخیره سازی ابر به کاربران اجازه می‌دهد به داده‌های ذخیره شد دسترسی داشته باشند، حتی پس از اینکه دستگاه‌هایشان بطور ناخواسته خراب می‌شود و یا این مشکل در خطوط اینترنتی آنها پیش می‌آید. با این حال، نکته منفی این است که باید به ارائه دهنده‌گان ابر اعتماد کنیم تا تمام اطلاعات را امن نگه دارند. هرچه جلوتر میرویم، تکنولوژی ابر باید اقدامات امنیتی را به منظور انطباق با رشد اعتماد جامعه بیشتر کند.

برنامه های بیشتر تحت وب، این روند هم اکنون شروع شده است. شرکت‌ها محصولاتی را ارائه می‌دهند که تنها می‌توانند در وب استفاده شوند و همینطور که این روند ادامه می‌ابد شاهد بیشتر شدن پذیرش مدل SaaS نرم افزار به عنوان سرویس، هستیم.

اینترنت اشیا که همچنین به عنوان “مه” شناخته می‌شود بیشتر تا “ابر”، آینده ای بسیار واقعی برای اینترنت اشیا وجود دارد. دنیایی را تصور کنید که هر دستگاهی با یک شبکه عظیم در ارتباط است و خودش یک ابر غول آسا است. به جای حمل و نقل داده‌ها بروی یک ابر همه چیز به صورت محلی در دسترس است.