استیون هاوکینگ درگذشت.

استیون هاوکینگ درگذشت

استیون ویلیام هاوکینگ (Stephen William Hawking) در ۸ ژانویه ۱۹۴۲ در آکسفورد انگلستان بدنیا آمد. در آن سال‌ها انگلستان درگیر جنگ‌ جهانی دوم بود. استیون هاوکینگ از همان کودکی عاشق ریاضیات بود و آرزو داشت که روزی دانشمند شود. در مدرسه مطالعاتش بیشتر از کتاب‌های درسی بود و همیشه اشکلاتی در کتاب‌های درسی پیدا می‌کرد و با معلم‌‌های خود جر و بحث می‌کرد. پدر استیور که فرانک نام داشت، پزشک بود و دوست داشت که پسرش نیز مانند اون پزشک شود. اما استیون از بچگی علاقه‌ی عجیبی به ریاضیات داشت. ولی از آنجا که دانشکده علوم دانشگاه آکسفورد چنین رشته‌ای را نداشت رشته‌ی علوم طبیعی با گرایش اخترشناسی را انتخاب کرد.

هاوکینگ در سال ۱۹۶۲ به عنوان دانشجوی ممتاز مقطع کارشناسی خود را به پایان رساند و برای تحصیلات تکمیلی به ترینیتی هال کمبریج وارد شد. در ۱۹۶۳ همزمان با پایان یافتن اولین سال تحصیلی هاوکینگ در کمبریج، وی متوجه مشکلاتی در سلامتی خود شد. او در گره زدن بند کفش‌هایش به مشکل می‌خورد و برای بالا رفتن از پله‌ها مراقب بود که زمین‌ نخورد. پدر وی در ژانویه ۱۹۶۳ تصمیم گرفت او را برای معاینه به بیمارستان ببرد. جواب آزمایشات خیلی ناگوارتر از آن چیزی بود که اطرافیان وی تصور می‌کردند. پزشکان با انجام آزمایشات تشخیص به بیماری نادر و درمان ناپذیر اسکلروزیس آمیوتروفیک جانبی (ALS) را دادند. این بیماری به این شکل می‌باشد که اعصابی که وظیفه کنترل عضلات بدن را دارند رفته رفته از کار می‌افتند. پزشکان همچنین پیش‌بینی کرده بودند که پس از دو سال با فلج شدن عمومی بدنش مرگ او نیز قطعی است.

در این حال افسردگی سراغ استیون آمد و وقتی تمام آرزوهای خود بر باد رفته دید دیگر امیدی برای ادامه فعالیت‌های خود نداشت. اما چیزی که باعث شد یک تغییر بزرگ در زندگی استیون هاوکینگ رخ بدهد عشق بود. عشق به دختری به نام جین وایلد، دختری جوان و دانشجوی دوره کارشناسی رشته زبان که پیش از تشخیص بیماریش اتفاق افتاده بود. در سال ۱۹۶۵ استیون با جین ازدواج کرد. تا قبل از ۱۹۶۳ استیون به طور جدی روی مطالعات و تحقیقات خود تمرکز نمی‌کرد ولی حالا که ممکن بود تا اخذ مدرک دکتری نیز زنده بماند با تمام وجود خود را صرف پژوهش و تحقیقات کرد.

در سال ۱۹۶۵ همزمان با شروع زندگی مشترک خود دوره‌ی دکترای تخصصی خود را شروع کرد. در اواخر دهه ۶۰ میلادی مجبور شد برای نقل مکان از یک صندلی چرخ‌دار استفاده کند زیرا غیر از دو انگشت سمت چپش، قدرت تحرک در هیچ قسمتی از بدنش نداشت. با همین دو انگشت او می‌توانست دگمه‌های رایانه‌های پیشرفته‌ای را که به صورت اختصاصی برای او ساخته بودند را فشار دهد. و همچنین این رایانه‌ها به جای او حرف می‌زدند چون در سال ۱۹۸۵ قدرت تکلم خود را نیز به طور کامل از دست داد.

در سال ۱۹۷۴ تحقیقات هاوکینگ او را به دانشمند بزرگی تبدیل کرده بود. او نشان داده بود سیاه‌چاله‌ها آن فضای تهی و خلأ بی‌انتهایی که دانشمندان فکر می‌کردند نیست و همچنین ثابت کرد اگر ماده بصورت انرژی تابشی در آید می‌تواند  از نیروی گرانش یک ستاره‌ی خاموش شده بگریزد. رفته رفته دستاوردهای علمی هاوکینگ باعث شد در سن ۳۲ سالگی جایزه معتبر آلبرت انیشتین را بگیرد. در سال ۲۰۰۷ در ۶۵ سالگی استیون موفق شد یک سفر به فضا داشته باشد و فضای بی جاذبه را توجه کند.

در سال ۲۰۱۲ او با یک هدبند به نام ibrain دوباره خبرساز شد این هدبند طوری طراحی شده است که امواج‌های سیگنال‌های الکتریکی مغز را دریافت کرده و توسط الگوریتم‌هایی آن‌ها را تفسیر می‌کند این دستگاه می‌تواند انقلاب بزرگی در افرادی که بیماری ALS مبتلا هستند ایجاد کند. همچنین او نظریاتی در مورد پیدایش جهان، سیاه‌چاله‌ها، نسبیت عام، پارادوکس اطلاعات و همچنین وجود دنیای موازی داشت که هر کدام این نظریات در زمان خود توجه‌ی تمام دانشمندان را به خود جلب کرده بود.

کتاب‌ها و اثرهایی که از این دانشمند بزرگ به جا مانده است:

• ساختار مقیاس بزرگ فضا-زمان
• بزرگ، کوچک و ذهن انسان
• طرح بزرگ
• تاریخچه کوتاه من
• تاریخچه کوتاه زمان
• تاریخچه کوتاه‌تر زمان
• سیاهچاله‌ها، دنیاهای کوچک و دیگر مقالات
• جورج و ماه آبی
• جورج و کد ناشکستنی
• جورج و انفجار بزرگ
• جورج در جستجوی گنجینه کیهانی
• دریچه‌ای به‌سوی کیهان
•  جهان در پوست گردو
• بر شانه‌های غول
• خدا اعداد صحیح را خلق کرد

سرانجام وی در صبح روز چهاردهم مارس ۲۰۱۸ در سن ۷۶ سالگی در منزلش واقع در کمبریج درگذشت.